Vertokken

Camino de Santiago de Compostella, hoe komt een Drent  van protestantse oorsprong erbij om op pelgrims tocht te gaan naar het verre Spanje, 770 kilometer lang is deze camino frances.

Voor diegenen die het verhaal nog niet hebben gehoord zal ik het nog een keer vertellen.
Een paar jaar geleden werdt de toenmalige schoonvader van mijn oudste zoon 50 en kreeg van zijn kinderen een cheque kado voor een reis naar Cuba, ik kwam met Frank in gesprek over zijn kado en grapte dat het bij mij nog 2 jaar duurde voordat ik 50 zou worden en dat als de jongens niet vanaf dat moment aan het sparen sloegen ik waarschijnlijk een voetreis naar Rome kado zou krijgen.
Een jaar later zocht ik in de boekhandel in Emmen een boekje a la "hard gras" maar dan over fietsen, ik had een kadobon van 25 euro, maar kon niet vinden wat ik zocht, dan maar een roman van Coelho en ik liep richting de romans toen mijn oog viel op een boekje van een jonge vrouw " ik ga op reis en neem mee" het boek ging over een deze vrouw wiens man zeer jong overleed en zij ging op pelgrims tocht naar Santiago de Compostella.
Ik dacht leuk, maar niet wat ik zocht, naar de romans dus, het eerste boek van Coelho die uit het schap pakte had de titel " pelgrimstocht naar Santiago de Compostella".
Het eerste boek heb ik gepakt en Christien gebeld dat ik als ik 50 werd ik op pelgrims tocht naar Santiago de Compostella zou gaan.
En  zo is het geschiedt, met dank aan een heleboel sponsors (waarvoor nog allemaal mijn hartelijke dank, vooral mijn grootste sponsor mijn oudste zoon Ronald zonder zijn bijdrage had dit niet gelukt ) ben ik nu dus vertrokken.


Vanmorgen om half 4 ging de wekker, Christien was niet goed wakker te krijgen waardoor we bijna 10 minuten te laat vertrokken, gelukkig was het rustig op de weg en kon ik nog 5 minuten goed maken, om half 5 waren we bij de Mac in Meppel waar Cor en Janneke ons hebben opgepikt om onze reis te vervolgen naar Brussel/Charleroi.
Het bleef rustig op de weg want het is vandaag de dag van de arbeid en die wordt in heel Europa gevierd, op zich is dat handig maar het blijkt ook nadelen te hebben.
Na een poosje op het vliegveld te hebben gewacht, heb ik mijn rugzak op de band gezet, en heb Christien, Cor en Janneke bedankt voor de lift afscheid genomen en nu is mijn avontuur echt begonnen, want alles wat nu komt heb ik niet vooraf kunnen regelen.
De vlucht was een eitje, en om half 12 lande het vliegtuig op Biarriz airport, ik had inmiddels kennis gemaakt met een koppeltje belgen een paar nederlanders en een Croat, daar we geen taxi vooraf  geregeld hadden wilden we met het openbaar vervoer naar St Jean, helaas daar stak de dag van de arbeid een stokje voor want geen bus op 1 mei.
Dan regel ik wel een taxi busje voor een man of 8 zei ik.... en zo gezegd zogedaan met 2 taxis zou het moeten kunnen vertelde de chauffeur voor 30 euro per persoon, dat was een faire prijs, maar de belgen vonden het te duur waardoor we met 3 nederlanders en de croaat met 1 taxi zijn vertrokken.

De chauffeur zette ons na een uurtje netjes bijna voor de deur van het pelgrimsburo af alwaar ik mijn Credential (stempelkaart) moest kopen, de vriendelijke dame vroeg of ik ook onderdak moest hebben en regelde dat ter plekke voor de zegge van 10 euro heb ik mijn stempelkaart, een bed met douche en een ontbijtje voor morgenvroeg.
haha wie dut mij wat...
Heb nu even de tijd om het dorpje rond te lopen en een wat foto's te maken, deze volgen zodra ik een wifi hotspot heb gevonden, dat kan volgens mij nog wel een paar dagen duren.

Het weer is hier heerlijk weer jasje heb ik op de zaal ( tja ik slaap op een zaal met nog een stuk of 20 mede pelgrims) gelaten en slenter heerlijk nog even rustig door de straatjes, maar morgen gaat het echt beginnen.