John

Vanmorgen sliep iedereen nog, ik kleed me aan in het schemerlicht, en vul mijn rugzak. Om even voor zeven sta ik beneden en koop een koffie met een croissantje bij het café-tje op de hoek, hier heb ik gisteravond het licht uitgegaan met Jos, en het verbaasd me dat de waard al weer druk in de weer is zo vroeg.
Zeven uur het is tijd om te gaan, ik loop weer alleen en geniet van de rust in de vroege ochtend.
Ongeveer 2 uur lopen en ik krijg trek in een kop koffie, ik wordt op mijn wenken bediend, uit de mist doemt een barretje op.
Na de koffie zijn Timo en Martin ook gearriveerd en vervolgen we de weg met ons drieën.
Al snel gaat het weer bergop en de jongens maken een liedje over mij, de Dutchonator, de bionische man die iedereen verslaat die bergop loopt, ik haal zelfs een paar fietsers in wat nog meer hilariteit in hun net verzonnen lied brengt.
Op een gegeven moment vraag ik hoever we nog moeten vandaag want ik voel vandaag de vermoeidheid toenemen, ik zou blij zijn als we Santiago in het zicht hebben, maar de paaltjes langs de weg geven nog ongeveer 40 km aan, nog 2 dagen van 20 km.
Onder weg groet ik Jonn, een nederlander die ik voor het eerst op het 100 km punt heb gezien, we hebben gisteravond samen gegeten.
John is 44 en komt uit Eerbeek, op de vraag waarom de camino moet hij even nadenken, hij verteld dat hij al een paar jaar met het idee loopt om de camino te lopen samen met zijn vader maar dat een hartkwaal roet in het eten heeft gegooid, dat maakte het voor hem onmogelijk om de camino te lopen. Hij krabbelt er gelukkig weer een beetje bovenop een jaar geleden, en de plannen worden weer uit de kast gehaald, echter is het dan zijn vader die plotseling komt te overlijden.
Daarom is het nu erg belangrijk voor hem om door te lopen van Santiago naar Fisterra, hij draagt wat as van zijn vader mee en wil dit uitstrooien daar in de oceaan.

Ik heb het even moeilijk met dit verhaal, en verheug me op het moment dat ik mijn verhaal kan delen met mijn vader.