De eerste blaren.

Gisteren de eerste kleine blaartjes gekregen, maar ik heb er gelukkig geen last van. Vanwege de hitte besluiten we om vroeg op te staan, om kwart voor 6 sluip
Ik naar beneden om ontbijt te maken, binnen 5 minuten is ook de rest van de gasten beneden. Om Kwart over 6 zijn we dan weer vertrokken we stappen stevig door want het wordt volgens mijn gids een zware etappe, gelukkig lopen we door een bos waardoor er flinke stukken met schaduw zijn. Op een gegeven moment krijg ik het gevoel dat ik door het molenveld loop een mooi heideveld strekt zich uit temidden van het bos. Voor ik er erg in heb ben ik in het plaatsje
waar de etappe eindigd, ik vul mijn veldfles, en bedenk dat een heerlijk koud biertje me goed zal doen.

Michael had gezegd dat hij me wel weer zou inhalen maar die heb ik niet meer gezien.

Goed voorbeeld doet goed volgen een man van middelbare leeftijd doet met me mee en we gaan onder een parasolletje zitten en genieten van het koude gerstenat,  even later komen er 2 duitse dames bij zitten en gezamelijk gaan we naar het volgende dorpje.
De man komt uit Australië en heet Rob hij ziet er jong uit voor z'n leeftijd want hij is 67 en een gepensioneerde jurist, de dames (Henny let op ) zijn van mijn leeftijd Doris van 50 en Kirsten van 49 komen uit Kassel en zijn verpleegsters.
De verpleegsters was ik al vaker tegen gekomen, Rob nog niet. Al met al vond ik deze etappe een peuleschil in vergelijking met gisteren. We schrijven ons in in de gemeentelijke herberg, en dan beginnen we met de huishoudelijke taken; douchen, bed opmaken kleren wassen en ophangen.
Ik vraag een van de verpleegsters of ze mijn blaren wil verzorgen, gelukkig vind ze het geen probleem, zelf kan ik er net niet goed bij.

Buenos tardes