Pamplona

Vandaag staat Pamplona op de kaart als groote plaats, bekend van het stieren rennen.
Inderdaad het stereotype van spaanse steden met smalle straatjes, ik vind deze straatjes altijd leuk om te zien.

Vannacht eindelijk redelijk geslapen, de zuid Afrikaan die het onderste bed had vannacht heet Ronald en is een gewezen economie proffesor,  vandaag lopen we samen met de denen Carsten en Erik naar Pamplona en kijken wel waar het schip strand.

Ik had me voorgenomen om in Pamplona een spaans simkaartje te kopen voor mijn telefoon zodat ik weer internet tot mijn beschikking heb. Carsten en Erik zeggen dat ze wel even rustig aan verder lopen, ik loop een winkeltje in waar ze telefoonkaarten verkopen, er zit een dikke negerin achter een toonbank, en voor deze toonbank zit een jonge eveneens donker gekleurde man met een donkere rayban zonnebril op te lezen.
Ik wacht tot ze me aanspreken maar ze zijn dat volgens mij niet van plan.
Dan wordt wordt mijn aandacht getrokken door de  enorme boezempartij van de negerin, ze heeft een diep uitgesneden decolete met een gigantische tattoo op haar rechter borst.
Ik besluit maar de stilte te beëindigen, helaas spreekt ze geen engels, gelukkig de jonge man een beetje, waardoor ik krijg wat ik heb gevraagd.
Toen ik vroeg naar de instellingen van de provider voor internet toegang, werdt het te moeilijk, daar had ze nog nooit van gehoord.
Op dat moment komt er een engelsman binnen en met alle plezier wel even wil helpen.
In rap tempo worden er woorden gewisseld, en even later krijg ik mijn geld terug en mag ik het simkaartje weer inleveren?
We krijgen aanwijzingen mee naar de volgende telefoonwinkel, alwaar ik wel alles krijg wat ik nodig ben, ik dank de engelsman en hij wenst mij een buen camino waarna ik alleen de weg vervolg.

De mensen in Pamplona zijn heel aardig en behulpzaam, zo sta ik te kijken waar ik naar toe moet, zie je direct mensen wijzen welke weg je moet gaan.

Na een paar honderd meter laat ik Pamplona achter me en heb ik het idee dat ik de rest van de dag alleen zal moeten lopen, ik pep mezelf een beetje op dat ik niet moet zeuren en zet de pas er goed in, Na anderhalf uur niemand gezien te hebben ontwaar ik in de verte een paar mensen, ik time de afstand en kom er achter dat ze ongeveer een half uur voor me lopen.
Nog iets sneller want straks moet ik in de bergen slapen denk ik.
Plotseling loopt er nog een persoon vlak voor me, hij zegt niks dus ik wens hem goedendag en loop verder, weer zwijgt hij, uitgeput waarschijnlijk, het was een heel eind bergop.
Ik krijg vleugels en ren haast de volgende heuvel op waar een dorpje is, gelukkig keek ik even een zijstraatje  in anders had ik de hostel gemist.
Ik loop naar de deur waarop deze voor me wordt geopend door Erik, hij vraagt waar of ik gebleven was ze hadden nog op me gewacht in een barretje.

Het stel is weer compleet, ze staan te wachten op de eigenares van het hostel, ze komt maar niet dus ik zeg dat ik wel naar binnen loop.
Een meisje achter de bar vraag ik of er plaats is voor 4 personen, ze doet navraag en stuurt ons naar boven, zoek maar een plekje zegt ze.
Ik ga als laatste naar boven maar er is geen bed meer over, dus weer naar beneden.
Ditmaal gaat de eigenaresse mee naar boven, ze checkt of alle bedden bezet zijn en inderdaad concludeert ze alles vol. Ik zeg ik heb wel een luchtbedje mee, maar dat wuift ze weg.
Kom maar mee zegt ze, we lopen naar een deur, ze opent deze en ik sta in een appartementje, you can sleep here zegt ze. Keukentje eetkamertafel met 6 stoelen bank luie stoel secretaire alles erop en eraan, 20 euro met diner en ontbijt,
Wie döt mij wat...
Nou dat was weer een dag, buenos noches.