Iris

Ik heb Iris volgens mij wel vaker genoemd, ik Kom haar dagelijks meerdere keren tegen, en sinds 3 dagen trekken we samen op.
Iris is even oud als Vanessa, dus een jaar of 65 en net gepensioneerd.
Ze heeft een rijk verleden, haar man zit in het onderwijs en ze hebben in Zambia, Lausanne, en Londen gewoont.
Ze heeft de camino al eens gelopen in 2007, en loopt deze nog eens om te ontsnappen aan de stress en zorgen van alle dag.
Ik moet weer sterk worden zegt ze, mijn man is ernstig ziek en moet een hartoperatie ondergaan, en ik moet sterk voor ons beiden kunnen zijn, maar doordat mijn dochter een jaar geleden een autoongeval heeft gehad heb ik veel aan m'n hoofd, tot overmaat van ramp heeft de man van deze dochter ook nog zijn biezen gepakt omdat hij de juffrouw van zijn zoontje leuker vond.

Ik voel de pijn die ze met zich bedraagt en hoop dat de camino voor haar een beetje van de zorg kan wegnemen.

De camino loopt voor mij ten einde we passeren het punt waarop de laatste 100 km staat aangegeven, ik moet bekennen dat ik het zo langzamerhand ook wel beu ben iedere morgen om 6 uur opstaan, je spullen in de rugzak stoppen, 5 uurtjes lopen en weer uitpakken, alleen omdat er geen plaats meer is in de herbergen als je later komt, als het aan mij zou liggen zou ik mijn tijd overdag wat meer willen spreiden, iets later weg en wat langer doorlopen.
We hebben vandaag weer de eindstreep gehaald en een slaapplaats bemachtigd, douchen een middagslaapje, en dan een pelgrimsmenu opsnorren.
Buenos noches