Foncebadon naar Ponferrada

Vanmorgen weer om 6 uur eruit, we gaan vandaag 2 hoogtepunten zien; 1  la cruz fierro, hier laten mensen een steentje achter die wordt meegenomen van huis.
2 De burcht van de kruisridders in Ponferrada, de kruisridders beschermen de pelgrims tegen de stropers.
Het is nog koud en nevelig in de bergen als ik vertrek, maar ondanks dat geniet ik van de kleurenpracht die als een schitterend pallet wordt getoond, geel, wit, paars, blauw, groen. Heerlijk geurend, een zoete weëige geur omringd me.  In  de verte klinkt de roep van de koekoek en een specht, die twee volgen me al vanaf st Jean.
Na een 40 minuten Kom ik bij la cruz de fierro, ik ben de steentjes van thuis vergeten, maar heb gisteren een oplossing gevonden in een paar leisteentjes, ik schrijf er mijn wensen op en leg ze bij het kruis. Zeg een schietgebedje en jank een beetje zoals het hoort, maak een paar foto's en verder maar weer.
Volgende stop is Manjarin, hier huist een exentriekeling die in de geest van de kruisridders leeft, geen douches in zijn refugio, en slapen doe je op de houten vloer, toiletten zijn er niet enkel latrines. Als het mistig is zoals nu luid de man regelmatig de bel zodat pelgrims de refugio kunnen vinden.
Ik vind het een smerig zootje en ga maar snel weer verder.
In de eerstvolgende bar zijn Mareike en Anita er ook, en komt Maartje ook aangewandeld we drinken een koffie.
Ik loop de rest van de dag mee met de meiden, en de laatste 8 km weer alleen, in de herberg zijn de meiden er ook.
Ik doe mijn dagelijkse taken en tegen een uur of 5 ga ik de stad even verkennen, maak wat foto's van de burcht en drink een biertje op het plein met een engelsman die ik al eerder heb ontmoet.
Hij loopt de camino voor de derde maal, maar deze keer gaat het niet zoals hij het zich het had voorgesteld.
De 2e dag voelde hij zich niet goed, hij moest constant overgeven, nadat hij zich bij de dokter had gemeld schoof deze hem on de ambulance en werd hij opgenomen in het ziekenhuis met hartklachten.
Na een week in het ziekenhuis mag hij zijn weg vervolgen.
Echter zijn leed was nog niet geleden want de eerste de beste dag zakt hij door zijn knie en weer moet hij rust houden.
Van de 20 dagen heeft hij er nu 2 gelopen, en het ergste is zegt hij, hij mag geen bier.
Nou ik heb net een restaurantje gezien, daar ga ik nu wat eten.
Het was een van de mooiste etappes tot nu toe, heb er van genoten.
Buenos noches.