Hitte

Maandag 14 mei vroeg opgestaan, kon niet meer slapen om een uur of drie klom Michael zijn bed uit en schopte in het donker een krukje om, ik was gelijk klaarwakker omdat een van mijn oordopjes eruit was gevallen, Na een paar uurtjes gedraaid te hebben, was ik blij om eruit te kunnen, snel gepakt en om half 7 stond ik weer op de weg.
De eerste paar kilometers loop ik alleen, maar al snel hoor ik Jos de amsterdammer aankomen.
Jos kwam ik gisteren tegen vlak bij het hostel hij had een Albron t-shirt aan (de werkgever van Christien toen ze bij de huttenheugte werkte) dus ik zeg tegen hem jij moet een nederlander zijn, we komen in gesprek, en ik zeg tegen Jos vorig jaar was er ook een collega van je die de camino heeft gelopen vanuit nederland stond in jullie personeels krantje, waarop hij antwoordt ja dat was ik.
Hij moest van zijn werkgever zijn verlofdagen opnemen, omdat hij er teveel had, hij deed veel aan ultra lopen ( marathons maar dan nog langer 100 km+ )
en vroeg of hij de verlof dagen ineens mocht opnemen zodat hij de camino kon lopen, dat hebben ze goedgekeurd.
Omdat hij het zon mooie ervaring vand wilde hij dit jaar graag de camino frances nog eens lopen, samen met zijn dochter heeft hij het stuk tot aan Burgos gedaan, waarna de dochter weer huiswaarts is gekeerd en Jos zal het alleen tot aan Santiago moeten volbrengen.

Jos vraagt of ik er bezwaar tegen heb als hij vandaag een stuk met me meeloopt, ik vind het wel gezellig dus we lopen samen verder.
In het eerst volgende dorp eten we wat, en daarna een beste klim, wie het eerste boven is zegt Jos dus ik vlieg er vol in, en haal zeker 35 pelgrims in die zuchtend en kreunend de berg op kruipen, boven aan gekomen wacht een adembenemend vergezicht, en moet ik nog een paar minuten wachten op Jos.
Doris de verpleegster komt gelijk met Jos boven en gezamelijk maken we het volgende stuk vol.
Jos loopt sneller dan Doris en ondergetekede, en de hitte eist ook zijn tol, Doris doet vandaag maar 28 km en ik moet volgens de gids 34 ik pauzeer als Doris in het zicht van de hostel komt.
Na een minuut of 5 strompel ik toch maar verder en klop bij een spanjaard aan om mijn veldfles weer te vullen, een kilometer verder is mijn pijp helemaal leeg en leg ik mezelf neer in de schaduw van een boom, eerst maar even eten, schoenen en sokken even uit.
Na een minuut of tien komt Jos eraan die had wat gegeten in het hostel waar Doris nu zat, hij vraagt of ik meeloop maar ik moet echt even rusten.
Ik vraag of hij een bed wil reserveren voor mij zodat ik niet nog verder moet lopen.
Na de pauze gaat het beter en push ik mezelf en ben binnen een half uur in Fromista en op het eerste terrasje zit Jos op me te wachten met een groot glas koel bier, heerlijk.
Jos heeft een bed geregeld in het municipal dus weer geregeld voor vandaag.

Buenos noches