Lilly in León

Al weer een ochtend waar er vroeg wordt opgestaan.
Om half 4 wordt er al druk gebruik gemaakt van de sanitaire voorzieningen, om 5 uur zie ik Jeff al vertrekken, hij zegt dat hij geen oog heeft dichtgedaan.
Ik sta daarom ook maar op en om 6 uur sta ik buiten, straatverlichting zorgt dat ik niet hoef te zoeken naar de gele pijlen die de route markeren
Ik geniet nog een uurtje van de rust en het ontwaken van de vogels, maar tegen 7 uur gaan ook de spanjaarden met de auto naar het werk.
Ik loop rustig door, de pijn in m'n scheenbeen is dragelijk,
Ik pieker erover hoe ik niet in de gaten heb gehad dat het eraan zat te komen, ineens schiet me te binnen dat ik gisteren ben gestruikeld over een dikke steen, ik heb alles gezegd wat god verboden heeft zo veel pijn deed dat, waarschijnlijk is dit mijn straf, ik draag de pijn daarom met een glimlach(of is het een grimas).

Tijd voor een bakkie troost, als een volleerd pelgrim bestel ik een" kaffee con leche" die ik vervolgens buiten in het zonnetje geniet, naast me komt een dame zitten, ze ziet me mijn scheen insmeren en vraagt of ik mijn scheenbeen ontstoken heb, ik antwoord bevestigend.
Als ik verder loop komt ze naast me lopen, ze heet Lilly en komt uit Ierland en 67 lentes  ze heeft vorig jaar al van León naar Santiago gelopen, ze is nu de gaten aan het opvullen, dit jaar van Burgos naar León, en hopelijk volgend jaar van st Jean naar Burgos.
Lilly loopt haar camino niet vanwege het geloof maar vanwege het lopen op zich, wel vind ze dat de camino op een of andere manier haar leven heeft beïnvloed al is het maar in kleine dingen.
Grappig want dat is wat Jeff gisteren ook al vertelde, als voorbeeld noemde hij dat hij zichzelf had voorgenomen om niet meer als perfectionist alles voor zijn kinderen te doen maar ze zelf de ruimte te geven om iets te doen, al dan niet perfect.
Perfecte kinderen tja zegt Lilly ik heb een zorgen kind, ze heeft 3 kinderen maar de oudste is 43 en heeft kinderen bij 3 verschillende
vrouwen, hij is vorig jaar in Amsterdam geweest en sindsdien aan de drugs.
Zo heeft ieder huisje zijn eigen kruisje.
Inmiddels zijn we de binnenstad van León ingelopen, en nemen afscheid ze vliegt morgen weer naar huis.
Ik zoek de herberg op maar besluit hier niet te blijven, was op de 2è verdieping van een kantoorcomplex, dan de stad maar even in.
Het is even zoeken maar uiteindelijk vind ik de  oude binnenstad, mooie en statige gebouwen die getuigen van een rijk verleden, prachtige kathedraal.
Een paar mede pelgrims begroeten me en vragen of ik de herberg weet, ik zoek het op op Googlemaps en we lopen er samen naar toe, het is een klooster, de nonnetjes schrijven ons in.
Ditmaal mannen gescheiden van de vrouwen, voor enkele echtparen geeft dit problemen, want ik zie een oudere friese dame op de herenslaapzaal het bed opmaken voor haar man haha.

Ik heb net even siesta gehouden, maar ik krijg nu honger dus;
Buenos noches